بهترین روش برای جدا کردن اتاق کودک از والدین برای کاهش اثرات منفی + زمان مناسب

شاید بتوان گفت خوابیدن کودک در کنار پدر و مادر و یا در اتاق والدین یکی از راه های امن برای نگهداری از نوزادان و کودکان در طول شب باشد. اما نمی توان از اثرات منفی این کار چشم پوشی کرد. به طور کلی والدین وظیفه دارند کودکی مستقل و سالم را تربیت کرده و وارد جامعه کنند. در صورتی که مستقل بودن جای خواب کودک از والدین در زمان مناسب انجام نشود، نمی توانید چنین کودکی را تربیت کنید.ما در این مطلب قصد داریم در مورد راهکارها و روش های جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین و زمان مناسب برای این کار با شما صحبت کرده و نکات مهمی را در این باره در اختیار شما قرار دهیم. اگر شما یکی از آن دسته پدر و مادر هایی هستید که دغدغه جدا کردن اصولی فرزندتان از خود را دارید، بهتر است خواندن این مطلب را از دست ندهید.

تاثیرات روانی منفی خوابیدن کودک در اتاق والدین

با توجه به مطالعات و تحقیقات زیادی که روانشناسان کودک در این زمینه انجام داده اند، خوابیدن کودک در اتاق والدین تاثیرات منفی بسیار زیادی در حال و آینده کودک خواهد داشت. طبق تحقیقات انجام شده بین میزان درونی سازی مشکلات در کودک و زمان طولانی خوابیدن در کنار والدین ارتباط مستقیمی وجود دارد. همچنین این دسته از کودکان علیرغم تصوراتی که وجود دارد، بیشتر از سایرین دچار اختلالات و مشکلات مربوط به خواب می شوند.

این کودکان مهارت های اجتماعی کمتری نسبت به سایر همسالان خود که به طور مستقلانه در اتاق خواب خود می خوابند، خواهند داشت. کودکانی که در سن مناسب از والدین به خصوص مادر خود جدا نشوند و به طور مستقلانه در اتاق خود نخوابند، وابستگی شدیدی به مادر یا پدر و یا هر دو پیدا کرده که این وابستگی می تواند زمینه ساز مشکلات آتی باشد. ترس از تاریکی، ترس از تنهایی، عدم مسئولیت پذیری، عدم استقلال در حل مشکلات تا بزرگسالی و غیره از جمله مسائل و مشکلاتی است که در آینده در انتظار چنین کودکانی است.

خوابیدن در اتاق والیدن نه تنها اثرات روانی منفی زیادی بر روی سلامت روان کودک دارد بلکه می تواند تبعات وسیع تری هم داشته باشد. به عنوان مثال می تواند باعث کاهش صمیمیت بین زوجین شود. داشتن روابط جنسی با حضور کودک و یا حتی زمانی که او خواب است از کیفیت چندانی برخوردار نیست و می تواند موجبات سردی عاطفی بین زن و شوهر را به وجود آورد. این سردی عاطفی نیز می تواند زمینه ساز مشکلات بسیاری در خانواده ها شود.

زمان مناسب برای جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین

طبق تحقیقات انجام شده نظر بسیاری از روانشناسان کودک این است که می توان بین شش تا دوازده ماه اول زندگی، کودک را در اتاق مشترکی با والدین خواباند. اما بعد از این سن این کار دیگر درست و به صلاح نخواهد بود. در سال اول زندگی به دلیل وجود سندروم مرگ ناگهانی نوزادان، بودن آن ها در کنار پدر و مادر می تواند از ایجاد این خطر و از دست رفتن جان کودک کمک زیادی کند.

اما بعد از این سن این کار دیگر دلیل موجهی نخواهد داشت. از طرفی زمانی که کودک شما دارای مشکل و یا اختلالی است، خوابیدن در اتاق مشترک ایرادی ندارد. به طور کلی بعد از یک سالی، در شرایط عادی و عدم وجود مشکلات خاص محل خواب کودک باید به طور کامل از پدر و مادرش جدا شود. بنابراین از قبل از یک سالگی بهتر است مقدمات این کار را شروع کنید تا به یکباره این کار را انجام ندهید.

به عنوان مثال زمانی که خواب شب کودک در اتاق والدین است، می توانید برای خواب میانه روز کودک را در اتاق خودش قرار دهید. با این کار کودک شما کم کم به محیط اتاق خود عادت خواهد کرد. بنابراین خوابیدن کودک در اتاق والدین تحت شرایط عادی بعد از یک سالگی به هیچ عنوان توصیه نمی شود و باید هر چه سریع تر برای جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین اقدام کنید.

راهکار های مناسب برای جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین

جدا کردن اتاق کودک از والدین کاری است که باید طبق اصول و به درستی انجام شود. نباید برای این کار فشار زیادی به کودک وارد کنید. خصوصا زمانی که کودک بیش از حد به پدر و یا مادر خود وابسته است. از طرفی نباید زیاد سهل انگاری کنید. اگر برای جدا کردن اتاق خواب خود از کودکتان دچار مشکل و سردرگمی شدید، بهتر است با یک مشاور و یا روانشناس کودک در این باره مشورت بگیرید تا بتوانید این کار را به صورت اصولی و درست انجام دهید.

یکی از راه هایی که می تواند به شما در این مسیر کمک کند خواباندن کوک در تختی جدا از تخت خودتان از بدو تولد است. اما تخت کودک باید در این دوره ویژگی های خاصی داشته باشد، به طور مثال تخت کنار مادر بهترین نوع تخت برای این کار است. چرا که این تخت درست چسبیده به تخت مادر قرار می گیرد و دیواره تخت از سمت مادر کاملا برداشته می شود و مادر در شب به خوبی روی نوزاد تسلط دارد. از این رو از همان ابتدای کار نوزاد جایی مجزا برای خود دارد که در آینده به شما در استقلال کودک کمک زیادی خواهد کرد.

برنامه ریزی برای خواب

درک متقابل احساسات کودک

اتاق خواب مورد علاقه

برای این که بتوانید به طور مناسب اتاق خواب کودک را از خودتان جدا کنید، بهتر است فضای مورد علاقه کودکتان را آماده کنید. به عنوان مثال بهتر است تخت او را متناسب با قد کودک تنظیم کنید. چنانچه کودکتان دوست دارد بالش یا پتو های بیشتری داشته باشد، مانع این کار نشوید و اجازه بدهید هر طور که راحت است بخوابد. زمانی که از تاریکی و یا هیولا می ترسد، باید او را به این درک برسانید که اصلا هیولایی وجود ندارد. نه این که در خانه یا درون کمد، هیولا نیست.

استفاده از موزیک های ملایم و آرامش بخش نیز می تواند در جدا شدن کودک از والدین و کم کردن میزان استرس در کودک تاثیر مثبت زیادی داشته باشد. چنانچه همه این اقدامات را انجام دادید ولی باز هم کودکتان اصرار بر خوابیدن در کنار شما دارد، بهتر است ابتدا از یک روانشناس کمک بگیرید تا ریشه این مشکل را بیابید. از طرفی نباید با گریه کردن و نق زدن کودک از موضع خود کناره گیری کنید.

قانون و برنامه ریزی باید با توافق همدیگر بوده و در هر شرایطی رعایت شود. چنانچه شما از حرف خود کوتاه بیاید، کودک دچار سردرگمی و بی اعتمادی نسبت به شما شده و ممکن است از مهربانی و دل رحمی شما سوء استفاده زیادی کند.

آموزش گام به گام استقلال

برای این که به کودک خود بیاموزید که از این به بعد باید تنها در اتاق خود بخوابد، نیازی نیست از همان ابتدا و از همان شب اول او را کاملا تنها بگذارید. می توانید در ابتدای شروع کردن این پروسه، در کنار تخت او بمانید تا او بخوابد یا حتی چند شب اول در اتاق او بخوابید تا او اطمینان داشته باشد که شما حضور دارید و او را تنها نخواهید گذاشت.

بعد از چند شب می توانید کم کم فاصله خود را با او بیشتر کنید. گاهی روانشناسان توصیه می کنند صندلی خود را در کنار درب اتاق کودک قرار داده و بنشینید تا او فقط شما را ببیند که حضور دارید. چنانچه در طول شب کودک از خواب بیدار شد و متوجه عدم حضور شما در اتاق شد، بهتر است دوباره به اتاق او برگردید و تا خوابیدن دوباره کودک منتظر بمانید.

این کار باعث اعتماد سازی بین کودک و والدین شده و زمینه ساز رابطه بهتر و قوی تر میان شما خواهد شد. اجرا کردن تمامی این مراحل نیاز به زمان و صبوری والدین و همچنین همکاری پدر و مادر با یکدیگر دارد. همکاری و یک صدا بودن پدر و مادر نیز در تسریع این فرایند بسیار موثر است.

به عنوان مثال این طور نباشد که فقط پدر نسبت به خوابیدن کودک در اتاق واکنش نشان داده و جدیت داشته باشد اما مادر به دلیل دلسوزی و مهر مادرانه برنامه ریزی را برهم بزند. بهتر است پدر و مادر با هم یک سو و یک صدا باشند و سعی کنند کودک متوجه وجود اختلاف میان دیدگاه های آن ها نشود.

نکات مهم برای جدا کردن اتاق کودک

زمانی که تصمیم گرفتید اتاق خواب کودک خود را جدا کنید، علاوه بر روش ها و راهکار هایی که در بالا به آن ها اشاره کردیم، باید نکات مهمی را همواره مدنظر قرار دهید. مثلا بهتر است درب اتاق کودک خود را ببندید و او را به این امر عادت دهید. ممکن است بنا بر شرایط نیاز باشد والدین مدت زمان بیشتری از کودک بیدار بمانند و کارهای شخصی خود را انجام دهند.

نور و صدا های مزاحم می تواند بر کیفیت خواب کودکتان و همچنین بیدار شدن او تاثیرگذار باشد. چنانچه نگران کودک خود هستید می توانید از مانیتور های مخصوص اتاق کودک استفاده کنید. به دمای اتاق کودکتان هم توجه کنید. دمای اتاق می تواند کیفیت خواب کودک را بالا یا پایین بیاورد. بهتر است دمای اتاق کودک همیشه بین 20 تا 22 درجه سانتی گراد باشد.

مهمترین نکته در زمینه جدا کردن اتاق کودک از والدین صبوری و تحمل والدین است. نباید برای این کار عجله کنید و یا این که اگر کودکتان مقاومت به این امر نشان داد، عصبانی شده یا به دلیل دلسوزی این کار را به تعویق بیندازید.
بهتر است ابتدا قبل از این که کودک در جریان قرار بگیرد، تمامی جوانب را سنجیده، اقدامات اولیه مانند مهیا کردن اتاق خواب، برنامه ریزی های ضروری، مشورت با یکدیگر، کمک گرفتن از یک مشاور و غیره را انجام دهید. زمانی که مستقل شدن جای خواب را با کودک در میان گذاشتید، دیگر نباید از موضع خود کوتاه بیایید. حتی اگر کودک مقاومت زیادی از خود نشان داد.